چاکریم! دمت گرم بابت سورس. راستش سورس یه صفحه رو فرستادی که در مورد عبارت "No gods, no masters" هست، نه یه فیلم به اسم "No Chains, No Masters". یه ذره اسم‌ها قاطی شده انگار، اشکال نداره پیش میاد. ولی خب تو همین صفحه یه اشاره‌ای به یه فیلم سینمایی شده به اسم "No God, No Master" که سال ۲۰۱۲ اومده. احتمالاً منظورت همون بوده، چون خیلی اسمش نزدیکه. اگه بخوایم در مورد اون حرف بزنیم، باید بگم فیلمیه که رفته سراغ یه دوره خیلی حساس از تاریخ آمریکا، یعنی اوایل دهه ۱۹۲۰. اون موقع‌ها یه سری اتفاقات عجیب و غریب افتاد، مخصوصاً با آنارشیست‌ها و جنبش‌های کارگری. داستان فیلم "No God, No Master" در مورد یه سری بمب‌گذاری‌هاییه که تو نیویورک و جاهای دیگه آمریکا اتفاق میفته. یه جورایی انگار یه جنگ نامرئی بین دولت و یه سری گروه‌های رادیکال بوده. فیلم روی یه مامور FBI به اسم ویلیام فلین تمرکز می‌کنه که مامور میشه این بمب‌گذاری‌ها رو پیگیری کنه. در حین تحقیقاتش، می‌رسه به یه پرونده خیلی معروف اون زمان به اسم ساکو و ونزتی. شاید اسمشون رو شنیده باشی، دو تا مهاجر ایتالیایی که آنارشیست بودن و به جرم قتل دستگیر شدن، ولی خیلی‌ها معتقد بودن بی‌گناهن و فقط به خاطر عقاید سیاسیشون دارن قربانی میشن. فیلم "No God, No Master" یه جورایی هم تریلره، هم تاریخیه، هم سیاسی. فضای فیلم خیلی دارکه و جدیه، داره نشون میده چه جوری تو اون دوره آزادی‌های مدنی خیلی راحت زیر پا گذاشته میشده و چقدر راحت می‌تونستن آدم‌ها رو به جرم‌های نکرده محکوم کنن، مخصوصاً اگه مهاجر یا دارای عقاید خاصی بودن. بازیگرای خوبی هم توش بازی می‌کنن، مثلاً دیوید استراترن نقش مامور FBI رو بازی می‌کنه که انصافاً خوب از پسش بر اومده. کارگردانش هم وان لینگ هست که خیلی شناخته شده نیست، ولی سعی کرده یه فیلم با محتوا و پیام درست کنه. یه نکته‌ای که شاید برات جالب باشه اینه که اسم فیلم، "No God, No Master" (نه خدا، نه ارباب) خودش یه شعار معروف آنارشیستی هست. این انتخاب اسم نشون میده فیلم طرفدار هیچ‌کدوم از طرفین نیست، نه دولت و نه آنارشیست‌ها، بلکه می‌خواد یه نگاه انتقادی به هر دو داشته باشه و نشون بده چه جوری افراط‌گرایی از هر طرفی می‌تونه مخرب باشه. البته باید بگم "No God, No Master" فیلمی نیست که واسه همه مناسب باشه. ریتمش کنده، خیلی صحنه‌های اکشن نداره، و بیشتر تمرکزش روی فضاسازی و دیالوگ‌هاست. اگه دنبال یه فیلم سرگرم‌کننده و آروم می‌گردی، شاید این انتخاب خوبی نباشه. ولی اگه به تاریخ، سیاست، و فیلم‌های جدی و فکربرانگیز علاقه داری، "No God, No Master" می‌تونه برات جذاب باشه. یه جورایی فیلمیه که بعد از دیدنش هم بهش فکر می‌کنی. در کل، به نظر من "No God, No Master" یه فیلم قابل احترامه که سعی کرده یه داستان تاریخی مهم رو با دقت و حساسیت روایت کنه. شاید شاهکار سینمایی نباشه، ولی ارزش یه بار دیدن رو داره، مخصوصاً اگه به این جور موضوعات علاقه مند باشی.